Ένας γκιώνης, μια γατούλα (Βενετία Καίσαρη)

Ένας γκιώνης, μια γατούλα χαιρετήσαν τη στεριά
Και με πράσινη βαρκούλα, πράσινο του αρακά,
Ξανοιχτήκαν στα βαθιά



Μέλι βάλαν στο σακί τους και λεφτάκια στο πουγγί τους
Τυλιγμένα σε χαρτάκι με το νούμερο εφτά

Όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού έμπνευση στέλνουν στον γκιώνη
Πιάνει αμέσως την κιθάρα, το τραγούδι του σκαρώνει

Γάτα αγάπη μου, αχ αγάπη μου γάτα
Αγάπα με
Αγαπημένη μου
Αχ αγάπη μου γάτα

Κομψό μου πτηνό, τι τραγούδι ακριβό
Τόση γοητεία και χάρη, πες μου τώρα μακάρι
Αν ζευγάρι να γενούμε σου πω

Αχ, καιρό ας μη χάνουμε άλλο
Δαχτυλίδι για βέρα να βρούμε χρυσό

Και το κύμα πιο μέσα τους σπρώχνει
Για μια μέρα κι ένα χρόνο τις έννοιες τους διώχνει

Σ’ ένα δάσος τους βγάζει κι η καρδιά τους βουλιάζει
Σαν γουρούνι αντικρίζουν να φοράει στη μύτη
Το χαλκά της αγάπης
Το χαλκά της αγάπης
Με μια πέτρα νεφρίτη

Μας πουλάς γουρουνάκι δαχτυλίδι τόσο ωραίο
Ή γουρούνι θα φανείς; πες το ναι, μην αρνηθείς
Μα και βέβαια το λέω

Κι έτσι έγινε δικό τους και να παντρευτούν κινήσαν
Του παπά το θέμα λύσαν σ’ ένα γάλο σαν ζητήσαν
Ένα να γενούν τα δυο τους

Της δεξίωσης το γεύμα κεφτεδάκι κυδωνάτο
Αγαπούλα φάτο φάτο η γατούλα νιαουρίζει
με τη σέσουλα τον γκιώνη κάθε τόσο τον ταΐζει

Και πιασμένοι ποδαράκι φτερό
Το χορό τους φωτίζει φεγγάρι χλομό
Φέξε φως φεγγαράκι
Φέξε φως φεγγαράκι
Να φωτίζεις αυτόν το χορό

Βενετία Καίσαρη