Η Κοκκινοσκουφίτσα, παντού

Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ, ΠΑΝΤΟΥ
ΛΑΣΚΟ ΖΙΛΜΠΕΡ
Μετάφραση: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
Πρώτο κεφάλαιο

Περίληψη:

Σε όλες τις εποχές, σε διάφορες χώρες, πάνω στη Γη, στους βυθούς των θαλασσών, σε άλλους πλανήτες, σε κάθε Γαλαξία, στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον, υπήρξαν, υπάρχουν, θα υπάρχουν Κοκκινοσκουφίτσες. Κάποιες απ’ αυτές φαγώθηκαν, καταβροχθίζονται ή θα καταβροχθιστούν από λύκους ή από άλλες βουλιμίες. Κάποιες άλλες νίκησαν, νικούν ή θα νικήσουν στη μάχη τους με το λύκο. Άλλες, πάλι, δε συνάντησαν, ούτε συναντούν, ούτε θα συναντήσουν κανένα λύκο. Σε κάποιες ιστορίες με Κοκκινοσκουφίτσα παρεμβαίνουν μία ή περισσότερες γιαγιάδες, ένα ή περισσότερα δάση, μία ή περισσότερες πίτες, ένα ή περισσότερα βαζάκια βούτυρο, ένα ή περισσότερα φουντούκια, μία ή περισσότερες πεταλούδες, ένα ή περισσότερα μπουκέτα λουλουδάκια, ένα ή περισσότερα κρεβάτια (ποικίλου μεγέθους), μία ή περισσότερες σφηνούλες, ένα ή περισσότερα μάνταλα.

Ένα βιβλίο-καλειδοσκόπιο, ένα βιβλίο-πανηγύρι ευρηματικών παραλλαγών και ευφάνταστων διαστρεβλώσεων, ένα βιβλίο-γιορτή της μεγάλης λογοτεχνίας που δε φοβάται ούτε ν’ αρκεστεί στη μικρή φόρμα, ούτε να παίξει απανωτές παρτίδες με τη γλώσσα, τους μύθους και την Ιστορία.

Η συνταγή του έρωτα (Πωλίνα Σαμαρά)

«Η συνταγή του έρωτα»

ή «Πώς με απλά υλικά κι ελάχιστα χρήματα μπορούμε να φτιάξουμε ένα ερωτευμένο ζευγάρι»

Υλικά

§  Μία κουκουβάγια (σε νεαρή ηλικία)

§  Ένας γάτος (ρομαντικός)

§  Μία βάρκα (κατά προτίμηση μικρή - για δύο άτομα)

§  Μέλι

§  Χρήματα (όσα έχουμε)

§  Αστέρια

§  Μία κιθάρα

§  Βέρες

§  Μία γαλοπούλα για κουμπάρα

§  Ένα πλούσιο δείπνο

§  Μία ακρογιαλιά

 

Εκτέλεση

Τοποθετούμε την κουκουβάγια και το γάτο μέσα στη βάρκα και τους αφήνουμε να καβουρδιστούν για λίγο. Μελώνουμε το “ζευγάρι” μας, προσθέτουμε μερικά χρήματα και αφήνουμε το μίγμα να “σταθεί” για λίγο. Έπειτα δίνουμε στο γάτο την κιθάρα για να “σιγοψήσει” την καλή του παίζοντας ένα ρομαντικό τραγούδι κάτω από τ’ αστέρια. Στη συνέχεια, το “ζευγάρι” μας “δένει” με μια πρόταση γάμου πασπαλισμένη με μπόλικη αστροφεγγιά. Τις βέρες περνάει η γαλοπούλα (η οποία μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί στο μετέπειτα δείπνο μας –είτε ως γαρνιτούρα, είτε ως καλεσμένη). Σερβίρουμε το “ζευγάρι” μας γαρνίροντάς το μ’ ένα πλούσιο δείπνο, σε μια ακρογιαλιά, κάτω απ’ το φως του φεγγαριού…

Καλή επιτυχία!

Ο Γκιόνης και η γατούλα (Ιωάννα Μπαμπέτα)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Γκιόνης. Ζούσε σε ένα πεντακάθαρο κλαδί στη βελανιδιά, μαζί με τη μητέρα του για συντροφιά. Κάθε βράδυ έβγαινε για να ψωνίσει φαγητό. Η μητέρα του τον περίμενε με έτοιμη την κατσαρόλα και τραπεζομάντιλο κλαρωτό. Και η ζωή κυλούσε ήρεμα. Τόσο ήρεμα που δεν την έπαιρναν χαμπάρι.
Ένα βράδυ όμως ο Γκιόνης πετώντας έξω από το παράθυρο του κυρ Μένη, αντίκρισε τη Γατούλα να κοιμάται κουλουριασμένη. Σαν πίνακας ζωγραφικής, δίπλα στο τζάκι το αναμμένο. Γύρισε στο κλαδί ξεχνώντας να ψωνίσει, με βλέμμα σαν χαμένο. Εκείνο το βράδυ, ο Γκιόνης και η μητέρα του κοιμήθηκαν νηστικοί. Ο πρώτος με μάτια κόκκινα και η μάνα με πυτζάμα φιστικί.