Το σοφό πουλί και η ψιψίνα (Πωλίνα Παπανικολάου)

Σαλπάρησαν το σοφό πουλί και η ψιψίνα
Μέσα σε μια πανέμορφη βάρκα μπιζελί.

Πήραν μελάκι κι άφθονο παραδάκι
Που περιτυλήξαν σε χαρτιά πολυτελή.
Κοιτώντας τη νύχτα την αστροστολισμένη,
Το σοφό πουλί με κιθαρίτσα τραγουδούσε,

“Ω, υπέροχη Ψιψίνα, ω Ψιψίνα αγαπημένη,
Τι όμορφη Ψιψίνα πού’σαι
Πού’σαι
Πού’σαι
Τι όμορφη Ψιψίνα πού’σαι!’’

Η Ψιψίνα λέει στο αρσενικό, ‘κομψό μου, εσύ, πουλερικό,
Τι χαριτωμένο το γλυκό σου τραγουδάκι!

Αχ! Ας παντρευτούμε’ μην το καθυστερούμε:
Όμως πού θα βρούμε ένα δαχτυλιδάκι’’

Στη θάλασσα βγήκαν ,για ένα χρόνο και βάλε,
Εκεί που μπιρμπιλόδεντρα παράγει ο πλανήτης’

Και βλέπουν ένα κουτσουράκι κι ακουμπισμένο ένα Γουρουνάκι,
Με μια βέρα στην άκρη της μύτης,
Της μύτης
Της μύτης
Με μια βέρα στην άκρη της μύτης.

“Φίλτατε Γούρη, θα δεχτείς, να πουλήσεις για ένα τρίτο της δραχμής,
Το δαχτυλίδι σου;’’ Λέει ο Γουράκης “Θα το κάνω.’’

Και πήρανε μαζί τη βέρα’ τους πάντρεψε την άλλη μέρα
Η Γαλοπούλα που στο λόφο μένει απάνω.

Φάγανε πιτούλες και κυδωνοφετούλες
Μ’ένα μακρύ, στρογγυλό κουταλάκι’

Χέρι με χέρι αγκαλιά, χορέψανε στην αμμουδιά
Κι έλαμπε, έλαμπε το φεγγαράκι
Το φεγγαράκι,
Το φεγγαράκι
Κι έλαμπε, έλαμπε το φεγγαράκι.